La grande Festa

-------------------------------------------------------------------------------A FÈS’TE DE SAN PÀRDE----------------------------------------------------------------------------------- Quande è u mèse de magge,/ e magge è u mèse chiù bbiélle,/ nu paèse mije è fès’te.// A ddòre du ‘hjiéne te éndre dénde/// A tèrra préne ze prepare e partorì,/ i géraneie e i ròse ngòppe i ballecune/ ca cambàne che sòne e s’devallune.// A ggènde è tutte chiù cuendènde,/ u sòle ze chemènze e fa sendì,/ u cigne cande e ze reschiare, ze/ resèndene a bande e i prime spare.// Tènne chiù voje de candà i cambàne.// Cavezune curte, camicia spendate,/ uajù che ze preparane a prima chemeniòne,/ avete, èppène sbòcciate,/ cu prime penziere pa mòre,/ é ògnune i vé a (g)uelije du gelate.// Ze chemènze cu Paleje pe san Premmejàne/ pe fenì che san Pàrde fès’ta uneche/ chiiène de partecuelare.// I paiesane èrrivene da i pòs’te chiù lendàne:/ Napele, Ròme, Milane, Mèreche, Aues’tralie,/ Bbèlge, Svizzere, Canadà, Gérmaneie,/ Bòlògne, Gèneve, Tòrine,/ pe reégne cόm’e na vòte Larine.// Ciénde carre chiine de hiùre,/de chepèrte, merlétte e trine/ pe tre juorne èsfilene.// Carre terate da vuόve e vacche, avete,/ chiù peccerìlle, da zùrre e mendùne/ o terate é mane da cacchedùne.// A mèrde di vacche sgrizze quande cade,/ u segréte è camenà ca còcce èccecquate/ pe ne retrevarse chi scarpe dénd’u cacate.// De nòtte è tutte na fiaccòlate/ chi ggènde che ‘ndònene a carrére/ pe dà feducie e u cafòne che spére.// Spére da i sande e da Ddije/ a bbòna velendà de repagà a fatije/ che na bbòn’annate:/ tanda fave, cice, grane e bbiàde.// Ècche pecché ze è recagnate/ sènza sendì a pesandézze du calle/ mèndre ggire da capammònde e capabbàlle.// ‘Ngòppe ògne carre a uelìve da pace,/èttuorn’é i còrne na fascia ghianche,/ i ggènde caminene, (g)uardene e nen zé s’tanghene.// U tèrze juorne nu càmbesande, ngòppe u chiane,/ san Pàrde èrrecchembagne é San Premmejàne,/ dapù tutt’èttuorne é i carre pe na bbèlla magnate/ ca fès’te che devènde na scàmbagnate.// Ècquescì fenisce a fes’te,/ che i fèmmene ébbellìscene ca fandasije/ ricòpianne magge, u ‘hiòre e u càrde/ pe fa a fès’te, a fès’te de san Pàrde. Maggio 1981

Commenti

Posta un commento

Post popolari in questo blog

La Biodiversità, valore e risorsa da preservare